Ο θρύλος για τις Δρακόλιμνες του Σμόλικα και της Τύμφης

 O ΘΡΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΕΣ

Η Δρακόλιμνη του Σμόλικα

Στα αρχαία χρόνια η ΠΙΝΔΟΣ είχε τη θέση ιερού βουνού;  αφιερωμένου στον Απόλλωνα και τις Μούσες. Το όνομα ΠΙΝΔΟΣ το πήρε (σύμφωνα με την Μυθολογία) από το γιο του Μακεδόνα, ΠΙΝΔΟ. Ο Μακεδονας, ο ΄Ελληνας, ο Μάγνης και ο Αμφικτύωνας ήταν παιδιά του Δία ( η μία εκδοχή), του Αιόλου ( η άλλη ). Ο Μακεδόνας λοιπόν είχε τρείς γιούς, ο ένας από αυτούς ήταν ο Πίνδος. Κάποτε τα αδέρφια τον φθόνησαν τον Πίνδο και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Αυτός το έμαθε, έφυγε και κρύφτηκε πάνω σε αυτά τα βουνά.  Εκεί ζούσε με το κυνήγι.  Στις ατέλειωτες μοναχικές περιπλανήσεις τον αντάμωσε ένα δράκο, από τότε ζούσε μαζί με αυτόν. Τα αδέρφια τον ανακάλυψαν τον τόπο που έμενε και κάποτε που έλειπε ο δράκος παραμόνεψαν και τον σκότωσαν. Ο δράκος θρήνησε τον Πίνδο και έδωσε προς τιμή του το όνομά του σε αυτήν την οροσειρά. Αυτή είναι η μία εκδοχή.

     Η άλλη λέει τα εξής : Τα τρία αδέρφια μεταμορφώθηκαν σε τρεις δράκοντες. Ο ένας έπιασε το βουνό Λάκμο ( Περιστέρι ), ο άλλος την Τύμφη ( Γκαμήλα ) και ο Πίνδος τον Σμόλικα. Μεταξύ τους άνοιξαν πόλεμο,  πετώντας μεγάλους βράχους,  κάποτε οι άλλοι δύο κατάφεραν και σκότωσαν τον Πίνδο. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα  συναντάμε λευκούς βράχους αν και η περιοχή έχει μόνο μαύρους και στη Δρακόλιμνη της Γκαμήλας βλέπουμε μαύρους σε αντίθεση με τους λευκούς που έχει το βουνό αυτό.

     Ο πανάρχαιος αυτός μύθος, με πολλές παραλλαγές φυσικά, σώθηκε μέχρι τις μέρες μας με ένα πολύ όμορφο παλιό δημοτικό τραγούδι, οι στίχοι τον έχουν ως εξής :

"Στης Σαμαρίνας τα βουνά, στης Εροιβιάς* τους τόπους

εκεί που πέντε δεν πατούν και δέκα δεν διαβαίνουν

εγώ μονάχος πέρασα, πεζός κι αρματωμένος,

με τιτριμίδες στο σπαθί, με φούντες στο ντουφέκι.

Εξήντα δράκους σκότωσα, κι εξήντα έχω λαβώσει

και πέτυχα και το Στοιχειό σε μια ψηλή ραχούλα,

που χε σταυρό στα κέρατα, φεγγάρι στα καπούλια.

Σειέται και σειούνται τα βουνά,

σειέται και σειούνται οι κάμποι,

ταράζει τα ποδάρια του και δέντρα ξεριζώνει

Στριγκιά φωνή εφώναζε, βογγούν βουνά και ράχες.

Εδώ που πέντε δεν πατούν και δέκα δεν διαβαίνουν,

τι γύρευες μονάχος σου, πεζός κι αρματωμένος; "

* Σ.Σ. Εννοεί την περιοχή της Κόνιτσας

     Σύμφωνα με την ιστορία μας η ΠΙΝΔΟΣ είναι η πρώτη κοιτίδα τον Ελληνισμού. Από εδώ κατάγονται οι Ορέσται και οι Αργείοι τον Τρωϊκού και μετατρωϊκού πολέμου. Από εδώ ξεκίνησαν οι Ηρακλειδείς για την κάθοδο τους στην Ελλάδα.

" Η Θρησκεία,  τα ήθη των Μακεδόνων προδίδουν Ελληνικήν καταγωγήν ",  λέγει o Droysen.

" Οι Μακεδόνες, ήσαν τμήμα τον Ελληνικού λαού ", προσθέτει ο Meyer. 

" Τα πολυάριθμα’’ Μακεδονικά κύρια ονόματα προσώπων είναι καθαρώς Ελληνικά, λέγει ο Beloch. " Των Μακεδόνων εισι και Λυγκησταί και Ελιμιώται και άλλα έθνη επάνωθεν, α ξυμμάχα μεν εισι τούτοις και υπήκοα, βασιλείας δ' έχει καθ' εαυτά ", λέγει ο Θουκυδίδης, ( ιστορία βιβλίο Β'. κεφ. 99 ).   .  " ... Ο Κροίσος ιστορέων εύρισκε Λακεδαιμονίοους  και Αθηναίους προέχοντας,  τους μεν Δωρικού γένους, τους δε `Ιωνικού ... `Επί δε Δώρου τον `Ελληνος Ιστιαιήτιν, εκ δε της Ιστιαήτιδος οίκεε έν Πίνδου Μακεδνόν καλούμενον. Εντεύθεν δε αυτίς εις την Δρυοπίδα μετέβη, και έκ της Δρυοπίδος ούτως εις Πελοπόννησον ελθών Δωρικόν εκλήθη " ,  λέγει o  Ηρόδοτος ( ιστορία Α. 56 και Η. 43 .

Μ' άλλα λόγια το Δωρικό γένος έφτασε στην Πίνδο, Μακεδονία, 'Ηπειρο και από εκεί κατέβηκε στην Πελοπόννησο.

" 'Ενιοι δε και σύμπασαν την μέχρι Κερκύρας Μακεδονίαν προσαγορεύουσιν... ότι και κουρά και διαλέκτω και χλαμύδι και άλλαις τοιαύταις χρώνται παραπλησίοις". Λέγει ο Στράβωνας. Δηλ. με άλλα λόγια, μερικοί ολόκληρη την περιοχή , μέχρι το ύψος του νησιού Κέρκυρα την ονομάζουν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ γιατί το κούρεμα των μαλλιών τους, ,η γλώσσα τους, τα ρούχα τους και εν γένει η συμπεριφορά τους είναι ίδια με τους υπόλοιπους 'Ελληνες.

                                                   Δημήτρης Τέλλης